In gesprek met Anton Mulders
Zijn jullie net zo benieuwd als wij wie Anton Mulders nu eigenlijk is? Waarschijnlijk kennen jullie hem wel, in ieder geval van gezicht, want hij is een opvallende verschijning.
Anton heeft in zijn leven heel wat meegemaakt, waardoor hij naast professional ook een ervaringsdeskundige is. Samen met zijn latere vrouw Trudy heeft Anton Ons Huis van de Wijk opgezet. Een plek midden in de wijk waar iedereen zich welkom voelde. Een plek waar de gemeente al snel de meerwaarde van ontdekte. Een plek die als voorbeeld geldt voor vele andere wijk- en dorpsraden.
Anton praat makkelijk. Met iedereen. Of het nu een (ex) verslaafde is, of de directeur van een woningbouwcoöperatie, het gaat hem even makkelijk af. Dat zorgt er ook voor dat hij op alle niveaus informatie ontvangt. En dat ook weer kan doorspelen.
Die eigenschap van hem, contact maken en verbinden, heeft samen met Proeftuin Ruwaard voor het succes van Ons Huis van de Wijk gezorgd. Samen met een aantal vrijwilligers die er vele uren in hebben gestoken.
Maar Anton heeft ook frustraties. En die frustraties hebben hun oorsprong in de vele regeltjes die de overheid oplegt. Maatwerk geven en initiatieven ontplooien worden op die manier praktisch onmogelijk gemaakt. Al is de wil er wel, van laag tot hoog.
Naast zijn werk als sociaal cultureel medewerker is Anton ook lid van de cliëntenraad van Novadic. In die hoedanigheid spreekt hij veel met cliënten. Of hij sprak veel met cliënten, want corona heeft hier ook roet in het eten gegooid.
Cliëntenraden zijn ook van belang voor de ASD. Zij hebben onschatbare waarde voor de beeldvorming en signalering van misstanden in de zorg. Dat maakt dat Anton op meerdere vlakken een gewaardeerd lid is van de Adviesraad.
Tijdens het interview komen we erachter dat er heel veel te vertellen valt. Gelukkig worden alle interviews ter ondersteuning opgenomen en besluiten we er een podcast van te maken.
Het interview
Anton zou je iets over je achtergrond kunnen vertellen?
Anton is via Gerry bij de KennisKring Wmo terecht gekomen. Anton kende Gerry van de cliëntenraad NovadicKentron, waar hij ook lid van is. Komende vanuit een verslaving wilde Anton met die ervaring graag wat doen. Zo is hij met het Huis van de Wijk begonnen.
Achtergrond
Anton: “Ik ben opgeleid als sociaal cultureel werker. Ik ben 25 jaar in Nijmegen werkzaam geweest. Het mooiste werk wat ik daar gedaan heb is het opzetten van het kindervakantiewerk Lindeholt en het inrichten van digitale trapvelden voor wijkbewoners. Omdat men van hoger af vond dat dit eigenlijk vrijwilligers werk was, werd ik, zeg maar, bedankt.
De tijd daarna ben ik aan de slag gegaan met mijn verslaving en ben ik vervolgens in mijn eigen wijk begonnen. Ik ben begonnen met ‘Wandelen met soep’ en de ‘Buurttafel’. Allemaal als vrijwilligerswerk. Dat is nu 8-9 jaar geleden en er is in die tijd veel gebeurd. Geef mij maar ruimte en koffie en de rest doen we zelf. “
De start van Proeftuin de Ruwaard
Toen is Proeftuin Ruwaard begonnen. Bart Bakker was daar mee bezig en heeft Anton aan de gemeente voorgesteld. Vervolgens kreeg Anton de sleutel van een leeg gebouw aan de Coornhertstraat en mocht hij aan de slag.
Vanaf dag 1 zijn daar activiteiten gestart. Voor wijkbewoners die graag een activiteit wilden beginnen. In een paar jaar tijd is dat uitgegroeid tot 30 activiteiten.
Per week kwamen daar 300 mensen. Voor corona.
De Deel
Anton vertelt verder over Deelgenoten. De Deel is een oude boerderij langs het spoor. R44 is daarin opgegaan. Inmiddels nemen daar zo’n 30 organisaties aan deel die mensen begeleiden voor dagbesteding, vrijwilligers werk, re-integratie en begeleiding naar werk.
Deelgenoten brengt al die organisaties samen. Je kan zo de cliënten makkelijker uitwisselen als ze bij een andere organisatie beter op hun plek zijn. Deze activiteiten blijven bij De Deel en kunnen niet ondergebracht worden bij het nieuwe wijkcentrum.
Voorbereiding voor het nieuwe Wijkhuis De Haard
Bij de voorbereiding van de oprichting van Wijkhuis De Haard zijn het oude beheer van de Iemhof, de wijkraad, de wijkstichting en Ons Huis van de Wijk gaan samenzitten.
Anton: “Het samengaan van d’n Iemhof, zalenverhuur centrum, en Ons Huis in de Wijk werkt wel.
Nog steeds geldt Geef mij maar ruimte en koffie, maar er komt nu veel meer bij kijken. Er moet nu ook een exploitatie rondgebreid worden. En dat is puzzelen. Het huidige beleid Thuis in de buurt (voor de wijkcentra), lijkt een kopie van Huis van de Wijk.”
Het gaat om de mensen zelf
Anton vervolgt: “In de tussentijd ben ik bij de KK Wmo blijven zitten en bij de cliëntenraad. Het mooie is dat je nu van alle kanten de dingen kunt zien. Bij de cliëntenraad heb je gesprekken met de mensen zelf. Het blijft heel zinnig om met mensen te blijven praten die in die situatie zitten. Maar je ziet het ook vanuit het beleid van de gemeente.
Maar ook bij Ons Huis van de Wijk praat je met de mensen waar het allemaal om gaat. Voor die mensen is het belangrijk dat de koffiepot op tafel staat en gratis is, want dat geeft een huiselijk gevoel. Dat ze met elkaar in gesprek kunnen gaan en praten over dat waar ze het op dat moment over willen hebben. Ze hebben echt steun aan elkaar.”
Twee belangrijke groepen komen nu ter sprake. De AA (Anonieme alcoholisten) en de NA (Narcotica anoniem). Deze 2 groepen hadden hun plek in Ons Huis in de Wijk, en nu dan in het Wijkhuis De Haard. De groepen AA en NA bevatten zo’n 30 tot 40 mensen. En zijn ook tijdens corona gewoon doorgegaan en voor een gedeelte online.
Het grote voordeel van Ons Huis van de Wijk was dat er genoeg plek was en iedereen er terecht kon. Het Huis van de Wijk was ook altijd open. Daar zorgden de vrijwilligers voor.
Problemen
Anton schetst vervolgens de problemen waar ze tegenaan lopen. “De financiering is een puntje. En het gebouw is eigenlijk al te klein.
Alle activiteiten die in De Spil, d’n Iemhof, Ons Huis van de Wijk en de Proeftuin werden en worden georganiseerd moeten nu naar Wijkhuis de Haard. De meeste activiteiten zijn kleinere activiteiten, maar de grotere activiteiten zijn een probleem. Als er 2 koren gelijkertijd gaan repeteren bijvoorbeeld. Ook zijn er 5 of 6 kookgroepen, maar er is maar een keuken. Ook de multi culti sportgroep heeft een grote ruimte nodig. Turnapolski, Internoss en het Maasland operette koor ook.
Gebrek aan ruimtes
Op een gegeven moment moet je keuzes maken. Nu zitten we nog in een aanloopfase. Maar als alle planningen gaan lukken, dan nog lopen we tegen het feit aan dat er geen ruimte is voor het ontwikkelen van nieuwe activiteiten van wijkbewoners.”
Onder de flat heeft zijn uitdagingen
10 jaar geleden werd al besloten dat er een nieuw wijkcentrum zou moeten komen. Zo’n 6 jaar geleden stapte Anton in want er was inspraak mogelijk.
Omdat de gemeente zich op een gegeven moment afvroeg of het allemaal niet te duur zou worden hebben ze in samenspraak met Brabant Wonen besloten om een ruimte onder de Sterrenbosflat daarvoor te gaan gebruiken. Dus de beschikbare ruimte werd beperkt. Want de oude bouwstructuren moesten behouden blijven. Tenslotte stond er een flat bovenop.
Op dat moment hadden ze nog geen compleet overzicht over welke groepen er allemaal bestonden en in het nieuwe wijkcentrum ondergebracht zouden kunnen worden.
Financiering en indicering
Vervolgens raken we in gesprek over de financiering en indicering. Beluister ook de podcast waar we dieper op dit onderwerp ingaan. Want het geeft aan waar je mee te maken hebt als je iedereen welkom wilt heten in het wijkhuis, ook de psychische kwetsbaren, en de knelpunten waar je tegenaan loopt.
Signalen binnen halen voor de ASD
Wat later in het gesprek zet Anton zijn plannen uiteen over hoe hij, samen met Jacqueline (medelid van de KK Wmo), kennistafels zou willen uitzetten. Dit als KennisKringlid Wmo van de ASD. Om op die manier mensen te kunnen spreken die vanuit ervaring over bepaalde onderwerpen mee zouden willen praten. Zo kunnen ze nog meer signalen binnenhalen als basis voor adviezen aan de Osse raad.
Podcast
In de podcast kun je verder Anton zijn ervaringen beluisteren binnen het sociaal domein. Zijn uitgebreide netwerk en de organisaties waar hij mee te maken heeft. Dat die organisaties vaak wel willen, maar met hun handen gebonden zijn. En over de vele regels waar mensen mee te maken hebben. Doorspekt met veel voorbeelden. Kortom, de moeite waard om te beluisteren.
We vatten de boel even samen
We hebben het gehad over het verleden van Anton, het werk en de uitdagingen waar hij voor staat.
De successen die hij heeft behaald, een betaalde baan en voor heel veel groepen een onderkomen heeft geregeld. Anton corrigeert me en hoopt echter dat het omgekeerd is: omdat hij zoveel groepen bij elkaar heeft gebracht om te bereiken wat de bedoeling is: namelijk al die mensen een plek geven, dat ze dat zo belangrijk hebben gevonden dat ze daarom die baan hebben gegeven.
We besluiten met de conclusie dat het belangrijk is dat je die mensen op de kaart hebt die hun voelhorens in de wijk hebben. En dat de regels die we in Nederland met z’n allen bedacht hebben er zoveel zijn dat geen normaal mens er nog iets van snapt. Het maakt mensen gek.
Wil je het gehele gesprek volgen? Dat kan via deze podcast.
Anton bedankt voor dit zeer informatieve gesprek!
